 O słowniku |
Choć zdawaliśmy sobie sprawę, że najliczniejszymi użytkownikami naszego słownika są osoby, dla których polski jest językiem ojczystym, nie chcieliśmy zapominać o zagranicznym użytkowniku, który z tego słownika będzie korzystał przy czytaniu tekstów polskich lub nauce polskiego jako obcego. Pewne informacje, które nasz słownik zawiera, przeznaczone są wyłącznie dla takich użytkowników. Charakter taki ma informacja o odmianie wyrazów, a także odsyłacze od trudnych do rozpoznania form fleksyjnych do formy podstawowej. W szczególności odesłania takie są potrzebne w wypadku różnego typu form aspektowych. Świadomi tego, że rozpoznawanie aspektu polskiego sprawia cudzoziemcom duże kłopoty, podajemy w hasłach jednoaspektowych postać odpowiednika aspektowego w danym znaczeniu (w wypadkach, kiedy czasownik dokonany posiada przedrostek, odróżniający go od niedokonanego). Natomiast przy czasownikach, w których forma dokonana różni się od niedokonanej zakończeniem, podajemy odsyłacze od postaci niedokonananej do dokonanej - nawet wtedy, gdy sąsiadują ze sobą w kolejności alfabetycznej, co niesłusznie może sprawiać wrażenie błędu w sztuce.
Dla zagranicznych użytkowników przeznaczona jest też informacja o wymowie wyrazów polskich, podawana wtedy, gdy nie wynika ona wprost ze składu literowego wyrazu. Wymowę podajemy nie tylko dla wyrazów zapożyczonych, zachowujących częściowo oryginalną pisownię lub wymowę, lecz także dla wyrazów, dla których poprawnego przeczytania trzeba znać ich budowę słowotwórczą lub pochodzenie, jak np. w wypadku wyrazu podzamcze, bezinteresowny, czy mania, wymawianego inaczej niż bania. Inaczej niż w słownikach języka polskiego wymowę podajemy w transkrypcji międzynarodowej, z pewnymi uproszczeniami. Tak na przykład nie zaznaczymy ubezdźwięcznienia na końcu wyrazu, nosówki traktujemy jako wymawiane asynchronicznie w wyrazach polskich, pomijamy różnice barwy samogłosek średnich w zależności od kontekstu a także upodobnienia kontekstowe.
|
wesja do druku